یک مطالعه جدید موفق به تولید یک نمونه اولیه از مواد بادوام‌تر شد که تجزیه‌پذیری زیستی بسته‌بندی مواد غذایی را افزایش می‌دهد و تا حدی جایگزین بیوپلاستیک آن با الیاف سلولزی استخراج‌شده از شاخه‌ها و برگ‌های درخت آووکادو می‌شود.
اگرچه پلاستیک اجازه می دهد تا مواد غذایی به طور ایمن و بهداشتی بسته بندی شوند، اما استفاده گسترده از آن به دلیل قابلیت بازیافت محدود و ماندگاری کوتاه آن یک چالش زیست محیطی قابل توجه است. بنابراین، صنعت و جامعه علمی برای چندین دهه به دنبال جایگزین های پایدارتر هستند. مطالعه اخیر منتشر شده توسط دانشگاه کوردوبا، که دانشگاه ژیرونا نیز در آن مشارکت داشته است، راهی برای تولید نمونه اولیه از ماده ای برای بسته بندی مواد غذایی پیدا کرده است که سازگارتر با محیط زیست است و تا کنون از زباله های بدون ارزش افزوده بهره برداری می کند: بقایای مواد غذایی هرس درخت آووکادو؛ اسپانیا تولید کننده اصلی آووکادو در سطح اروپا است و تولید آن در منطقه آکسارکیا مالاگا متمرکز شده است.
از طریق یک فرآیند نیمه شیمیایی و مکانیکی که از طریق آن برگ‌ها و شاخه‌ها با نوشابه مخلوط می‌شوند، تصفیه می‌شوند و فیبره می‌شوند، این مطالعه موفق به جداسازی الیاف از بقایای چوبی این درخت و استفاده از آنها به عنوان ماده تقویت‌کننده و جایگزینی بخشی از بیوپلاستیک مورد استفاده شده است. در بسته بندی مواد غذایی به گفته محقق این پروژه رامون مورسیلو، نویسنده اصلی این کار و محقق گروه “محصولات زیستی و مهندسی فرآیند” در دانشگاه کوردوبا، این مطالعه موفق شده است سلولز حاصل از بقایای آووکادو را با استفاده از یک عامل سازگار، و حداقل تا حدی، یکپارچه کند. کاهش استفاده از پلی اتیلن زیستی، نوعی پلاستیک زیستی که به طور گسترده در صنعت بسته بندی استفاده می شود و علیرغم منشاء گیاهی، تجزیه پذیر نیست.علاوه بر پایداری، این ترکیب جدید ثابت کرده است که دوام بیشتری دارد، که بخشی از آن به دلیل خواص مکانیکی قوی الیاف طبیعی از بقایای هرس آووکادو است. این کار نحوه عملکرد مواد در نسبت های مختلف الیاف را تجزیه و تحلیل کرد و تا 49 درصد افزایش در استحکام کششی را به دست آورد.
نویسنده این مطالعه توضیح داد که گام بعدی در خط تحقیقاتی گروه، ارزیابی سایر خواص مورد علاقه صنعت خواهد بود. به عنوان مثال، ظرفیت های ضد میکروبی یا آنتی اکسیدانی که ترکیب جدید ممکن است دارای ویژگی باشد، بنابراین دری را به روی اشکال جدیدی از حفاظت که پایدارتر، تخصصی تر و سازگارتر با انواع مختلف محصولات هستند باز می کند.
همین چند روز پیش پارلمان اروپا مجموعه ای از اقدامات را برای کاهش و بازیافت بسته بندی تصویب کرد. برخی از انواع بسته بندی های پلاستیکی یک بار مصرف از سال 2030 ممنوع خواهند شد، که یک چالش واقعی برای صنعت ایجاد می کند: انجام مطالعات بازار برای ارزیابی سودآوری انواع بسته بندی های پایدار که از نقطه نظر علمی قابل اجرا هستند. از دید به گفته محقق رامون مورسیلو: “این یک فرآیند دقیق است که به تلاش و اطلاعات زیادی نیاز دارد، اما برای مقیاس بندی و عرضه این مواد جدید به بازار ضروری است.” باید دید چگونه، اما در سال‌های آینده جامعه باید این چالش مبرم کاهش استفاده از پلاستیک و ارتقای اقتصاد کمتر وابسته به سوخت‌های فسیلی را حل کند.
.Materials provided by University of Córdoba. Note: Content may be edited for style and length
