تیمی از دانشمندان دانشگاه اکستر، مت آفیس و کالج امپریال روش جدیدی برای محاسبه انتشار کل گاز کربن مطابق با اهداف گرم شدن آب و هوایی کره زمین و پاریس 1.5درجه سانتیگراد و 2درجه سانتیگراد پیدا کرده اند.
اگرچه آب و هوای فوقالعاده گرم در سال 2023 نزدیک به 1.5 درجه سانتیگراد بود، اما اهداف پاریس مربوط به میانگین گرمایش طی ده سال یا بیشتر است.
مطالعه جدید به این سوال پاسخ می دهد: قبل از عبور از محدودیت های پاریس چقدر کربن باقی مانده است؟
حدود 15 سال پیش، دانشمندان در حوضه آب و هوا یک واقعیت قابل توجه مفید در مورد تغییرات آب و هوا کشف کردند.
علیرغم پیچیدگی گسترده سیستم آب و هوا، گرمایش جهانی به طور عمده به دلیل انتشار دی اکسید کربن از دوران پیش از صنعتی شدن بستگی دارد.
این کشف امکان تعریف بودجه کل کربن را با اهداف پاریس باز کرد و منجر به تعریف خالص صفر به عنوان نقطه ای شد که اساساً گرمایش جهانی متوقف می شود.
مشکل این است که مدلهای سیستم زمین که برای پیشبینیهای اقلیمی استفاده میشوند، در مورد میزان گرمایش جهانی برای انتشار یک میلیارد تن کربن به شدت اختلاف نظر دارند.
مطالعه جدید این مشکل را با نشان دادن اینکه گرم شدن زمین مشاهده شده و انتشار کربن تخمین زده شده تا به امروز نشانگر بسیار خوبی از میزان انتشار کربن قبل از عبور از اهداف آب و هوایی پاریس است، حل می کند.
نویسندگان این کار را با آنچه “محدودیت اضطراری” می نامند، انجام می دهند، که نامی جذاب برای چیزی کاملا ساده است.
اساساً، آنها به نتایج حاصل از همه مدلهای سیستم زمین موجود نگاه میکنند، که یک خط مستقیم دوستداشتنی را تشکیل میدهند که انتشار گازهای گلخانهای به ازای هر درجه سانتیگراد گرم شدن کره زمین را تا کنون، با انتشار برای سطح معینی از گرمایش جهانی آینده، به هم مرتبط می کند.
این بدان معناست که بهترین تخمینها از گرمایش جهانی و انتشار گازهای گلخانهای تا به امروز را میتوان به سادگی برآورد کرد که به کل بودجه کربن برای اهداف آب و هوایی پاریس تبدیل کرد.
خبر خوب این است که مطالعه جدید بودجه انتشار گازهای گلخانه ای را حداقل 10 درصد بیشتر از مقدار متوسط مدل ها تخمین می زند.
خبر بد این است که اگر نوع بشر به انتشار کربن با نرخ کنونی ادامه دهد، کمی بیش از یک دهه فرصت داریم تا از هدف پاریس 1.5درجه سانتیگراد فراتر برویم، حتی برای میانگین گرمایش یک دهه.
یکی از نویسندگان کریس جونز، از اداره هواشناسی، گفت: “این محدودیت اضطراری ظریف و قدرتمند است. هم از مشاهدات برای محدود کردن دامنه احتمالی انتشار گازهای گلخانه ای در آینده استفاده می کند، بلکه به ما اجازه می دهد تا گازهای گلخانه ای دیگر را به جز CO2 در نظر بگیریم . به این ترتیب که بودجه کربن باقیمانده به سیاست بسیار مرتبط تر تبدیل می شود.”
پیتر کاکس، نویسنده اصلی، مدیر موسسه سیستمهای جهانی در دانشگاه اکستر، گفت: “مطالعه ما مشکل آب و هوایی را که باید حل شود، روشن میکند و امیدواریم تلاشهای بیشتری برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای ما به صفر خالص انجام شود.”
.Materials provided by University of Exeter. Original written by Alex Morrison. Note: Content may be edited for style and length